Pas zag ik het weer: een moeder met een piepkleine baby (vast niet ouder dan 5à6 weken) zit in een restaurant met -ik denk- haar zus. De baby wordt al snel uit de kinderwagen gehaald ook al is er geen duidelijke aanleiding. De baby huilt niet, heeft niet gespuugd of gepoept (want dan waren er wel acties ondernomen) Tante neemt de baby op haar arm. Tot zover is er nog weinig aan de hand, maar dan geeft moeder een piepbeestje aan tante. Zij presteert het om vervolgens wel 10 minuten (het voelde als een uur) "leuk" het beestje te laten piepen pal voor het gezichtje van de baby. De baby draait haar hoofdje weg, maar helaas, tante beweegt mee: er is geen ontkomen aan!
Oh, wat moet ik me dan bedwingen! Ik wil roepen: WAAROM?? Waarom moet de baby dit doorstaan?
Deze baby kan er helemaal niks mee. Ze moet nog oefenen in het reageren op de stem van haar ouders. Laat dat kindje toch met rust!
Ze lag in een kinderwagen waar waarschijnlijk ook al allerlei toeters en bellen hangen en liggen. Er zijn geluiden om haar heen van het restaurant, er zijn verschillende lichtpunten (lampen) waar ze naar zou kunnen kijken, kortom, het is al een drukte van belang. En ze is ook al zo verschrikkelijk druk met groeien en ontwikkelen- dat kost enorm veel energie.
Gelukkig geeft tante het na 10 minuten op: de baby reageert niet op de verwachtte manier; ze schatert het niet uit. Nee tante, wacht maar stil en rustig af, kijk liefdevol naar de baby en laat je vertederen: de baby is nooit meer zo klein als vandaag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats een reactie bij dit bericht (prikbord)